¹და იწყო სიტყუად მეორემან, თქუა ძლიერებისათჳს მეფისასა:

²ჵ კაცნო, ანუ არა განძლიერებულ არიან კაცნი და უპყრიეს მათ ზღუა და ჴმელი და ყოველივე, რომელ არს მას შინა?

³ხოლო მეფენი ძლიერებით უფლებენ ყოველსა ქუეყანასა ზედა, და თქვის და ბრძანის, და ადრე ყვიან (და თუ უბრძანის ბრძოლად მოყუასსა მოყუსისა თჳსისა, ვერ გარდაჴდის ბრძანებასა).

⁴და თუ წარავლინის ღუაწლსა მტერთა მიმართ, და წარვიდიან და ადრე ქმნიან მანქანანი მათნი, ზღუდენი და გოდოლნი დაამჴუნიან.

⁵და მოკლნიან და მოკუდებიან, და ბრძანებასა მეფისასა ვერ გარდაჴდიან, და თუ ერევიედ, ყოველივე კეთილი მოართჳან მეფესა.

⁶და არა ხოლო ერისაგანნი მოღუაწენი, არამედ მუშაკნიცა, რომელნი ქუეყანასა იქმედ, რაჟამს დასთესიან და მკიან, ნაყოფი იგი თჳსი მოართვიან მეფესა და მერმე ხარკისმომჴდელთა ჰმძლავრიან სოფელსა და მოჴადიან ხარკი სამეფო.

⁷და მეფენი ხოლო განძლიერებულნი უფლებენ მას ზედა და თუ უბრძანის მოკლვა, მოკლიან და თუ ცხორებად, აცხოვნიან,

⁸და თუ აშენებად, ააშენიან,

⁹და თუ დარღუევად, დაარღჳვიან და თუ დანერგვად დანერგიან.

¹⁰და ყოველი სოფელი მეფისა ძლიერებისა ბრძანებასა ისმენნ და თუ მეფესა რაცა უნებნ, ქმნის და განსუენებულად ზინ სავენაჴესა, და ჭამნ და სუამნ და ეძინის.

¹¹და სხუანი ყოველნი გარემოს ჴუმილვედ მის და ბრძანებასა მისსა ელიედ და არა უფლიედ ნებასა მისლვად და საქმედ, და ვერცა იკადრიან და გარდაჴდიან ბრძანებასა მეფისასა.

¹²აწ, ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არს მეფე, რომლისა სიტყუა ბრძანებისა თჳსისა ესრეთ განძლიერებული უფლებს ყოველთა ზედა? ესე ვითარცა თქვა და დადუმნა.

¹³და მესამემან თქუა ძლიერებისათჳს დედათასა და ჭეშმარიტებისათჳს, ესე არს ზორობაბელი, იწყო სიტყუად და თქვა:

¹⁴ჵ კაცნო, უკუეთუ დიდ არს მეფე, ანუ სხუანი მრავალნი კაცნი და ანუ ძლიერ არს ღჳნო, ვინ არს, რომელსა უძლევიეს, დაუპყრიეს და უფლებს ყოველთა ზედა?

¹⁵და არა უკუე დედათა, რამეთუ დედანი არიან, რომელთაგან იშუნეს მეფენი და ყოველნი კაცნი, რომელნი უფლებენ ზღუასა ზედა და ჴმელსა.

¹⁶მათგანნი იშუნეს და განზარდნეს დედათა მუშაკნი, რომელთა დასხეს ვენაჴნი, ვინა იყოფის ღჳნო.

¹⁷იგინი არიან, რომელთა უქმნიან სამოსელი მამათა და მათ გამო შეიმკობიან და იდიდებიან კაცნი და ვერა ეგების თჳნიერ მათისა ყოფა კაცთა.

¹⁸და თუ შეიკრიბიან ოქრო და ვეცხლი და ყოველი სიმრავლე, და იხილიან დედაკაცი ქმნულკეთილი,

¹⁹მიიქციან მისა, და აღუტკბედ პირი და შეხედვედ მას და ყოვლითა ნიჭითა მათითა ჰყუარობედ მას უფროს ოქროსა და უფროს ვეცხლისა და ყოვლისა საშუებელისა.

²⁰და დაუტევის მამა და დედა თჳსი, რომელთა შუნეს და განზარდნეს იგინი, და სოფელი თჳსი და მისდევნ კვალსა ცოლისა თჳსისასა.

²¹და ესრეთ შეეყჳს მას და ერთ სულ იქმნის მის თანა და არა მოიჴსენის მამა თჳსი და არცა დედა თჳსი და არცა სოფელი თჳსი.

²²და ამისგან წეს არს თქუენდა ცნობად, ვითარმედ უფლებენ თქუენ ზედა ცოლნი თქუენნი, რამეთუ ყთველსავე რასა იქმთ და შურებით, მიიღით და მისცით ცოლთა თქუენთა.

²³და შეიბის კაცმან მახჳლი თჳსი და წარვიდის იგი შორსა გზასა, თუ შე-რა-იძინის, ანუ მოიავაზაკის, ანუ ზღუასა შინა გინა მდინარეთა ვალს.

²⁴გინა მჴეცთა შეემთხჳის, გინა თუ ბნელსა შინა ვალნ, რაჟამს იპარის და მოიტაცის, და ყოველსა ჭირსა განვლის, მოვიდის, მიართვის ყოველი იგი ნაშრომი ცოლსა თჳსსა,

²⁵რამეთუ უფროს უყვარს კაცსა ცოლი თჳსი, ვიდრე მამა-დედა თჳსი.

²⁶და მრავალნი შესულბეს გონებითა თჳსითა და ცოლთა თჳსთათჳს შევარდეს მონებასა.

²⁷და მრავალნი მიეცნეს წარსაწყმედელად, მოსწყჳდეს და შესცდეს და შევარდეს დიდსა ცოდვასა დედათაგან.

²⁸და აწცა არა გრწამს ჩემი, არცაღა დიდსა მაგას შარავანდოსანსა თავსა თჳსსა უფლიეს და ყოველსა კაცსა არა უფლიეს მიახლებად მაგისა.

²⁹და ვხედევდ მე ასულსა ხარჭისა მის მეფისასა, რამეთუ ჯდა მარჯუენით მეფისა.

³⁰და აჰჴადა შარავანდი თავსა მაგისსა და დაიდგა თავსა თჳსსა, და სცა ყურიმალსა მეფისასა.

³¹და ამისთჳს გული არა განუწყრა მეფესა, არამედ პირი აიმტკმო და შეხედვიდა მას, და თუ იცინინ, იგიცა მის თანა იცინინ და, თუ მწუხარე არნ, მეფე ექენებინ ვიდრემდის განმხიარულდა იგი.

³²აწ, ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არიან დედანი, რომელნი ამას ყოველსა იქმან?

³³და მას ჟამსა მეფე იგი და დიდ-დიდნი, რომელნი მის თანა იყუნეს, იწყეს ხედვად კაცმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა. და იწყო სიტყუად ზორობაბელ ჭეშმარიტისათჳს და თქუა:

³⁴ჵ კაცნო, არამე ძლიერ არიან დედანი? დიდ არს ქუეყანა, მაღალ არიან ცანი, მალედ რბის მზისთვალი, რამეთუ აქუს მას სრბა კამარისმსგავსსა მას კარავსა ცისასა და მერმე მეყსეულად განფრინდის, და მიიწიის ადგილსა თჳსსა ერთსა დღესა.

³⁵ანუ არამე დიდ არს იგი, რომელმან ესე ყოველი შექმნა? ნანდვილვე ჭეშმარიტებაჲ დიდ არს და ძლიერ უფროს ყოველსა.

³⁶და ყოველი ქუეყანა შეევედრების ჭეშმარიტებასა, და ცანი აკურთხევენ ჭეშმარიტებასა, და ყოველნი საქმენი იძრვიან და ძრწიან მის წინაშე და არა არს ჭეშმარიტებასა თანა სიცრუე არცა ერთ.

³⁷უწესო არს ღჳნო, უწესო არს მეფე, უწესო არიან დედანი, უწესო არიან ყოველნი ძენი კაცთანი, უწესო არიან ყოველნი საქმენი მათნი, და არა არს მათ თანა ჭეშმარიტება და უწესოებით წარწყმდიან.

³⁸ხოლო ჭეშმარიტება დგას და ჰგიეს და ძლიერ არს უკუნისამდე და ცხოველ არს და უპყრიეს ჴელმწიფობა მისი უკუნითი უკუნისამდე.

³⁹და არა არს მის თანა თუალთ-ხუმა და არა სადა იცვალების, არამედ იქმს სიმართლესა, განშორებულ არს მისგან უსჯულოება და უკეთურება და ყოველნი საქმენი ჭეშმარიტებისანი სათნო არიან ყოვლითავე.

⁴⁰და არა იპოების სასჯელისა მისისა სიცრუე, რამეთუ ჭეშმარიტება არს ძლიერებაჲ მეფეთა და ჴელმწიფება და სიმდიდრე და არს კურთხეულ უფალი ღმერთი ჭეშმარიტებისა.

⁴¹ესე თქუა და დადუმნა სიტყჳსაგან და ყოველმან კრებულმან მას ჟამსა ჴელითა დიდითა ღაღად-ყვეს და თქვეს: დიდ არს ჭეშმარიტება, მძლე არს და ძლიერ.

⁴²მას ჟამსა მეფემან ჰრქვა: ითხოვე, რაცა გნებავს და მიგცე შენ უფროს დაწერილისა მაგის, რამეთუ იპოვე ბრძენი უფროს ყოვლისა და შემდგომსა საყდარსა ჩემსა დასჯდე, ნათესავად ჩემდა სახელ-გედვას.

⁴³მაშინ ჰრქუა ზურობაბელ მეფესა: მოიჴსენე აღთქმა იგი, რომელ აღუთქუ აღშენებისათჳს იერუსალჱმისა დღესა მას, რომელსა მოიღე შარავანდობა ეგე შენი და სთქუ,

⁴⁴ვითარმედ: ყოველი ჭურჭელი და სამსახურებელი იერუსალჱმისა მუნვე მივაქციო, რომელი-იგი განაშორა და გამოარჩია კჳროს, რაჟამს დასცა ბაბილოვანი და აღუთქვა მან სამსახურებელი იგი უფლისა კუალად-გებად.

⁴⁵ეგრეცა შენ, მეფე, აღუთქუ აღშენებად ტაძრისა მის უფლისა, რომელი-იგი მოიცვეს ედომელთა, რაჟამს უდაბნო-ყვეს ჰურიასტანი ქალდეველთა.

⁴⁶და აწ გევედრები შენ, უფალო ჩემო მეფე, და ვითხოვ შენგან, რათა ესე დიდი ნიჭი მომმადლო მე და ამისთჳს გევედრები შენ, აღასრულე აღთქმა ეგე, რომელ აღუთქუ მეფესა მას ცისასა და ყავ ეგრესახედ, ვითარცა აღმოჴდა პირისა შენისაგან.

⁴⁷მას ჟამსა აღდგა დარეჰ მეფე და ამბორს-უყო ზორაბაბელს და დაუწერა მას წიგნები ყოველთა მიმართ სოფლისმპყრობელთა და მფლობელთა და ერისთავთა და უფლებასა, რათა წარგზავნონ იგი, რომელნი მის თანა იყუნეს მისლვად და აღშენებად იერუსალჱმისა.

⁴⁸და ყოველთა მფლობელთა ასურასტანით კერძო და ფინიკიანთ, რომელნი არიან ლიბანით კერძო, მიწერა მათა წიგნი, რათა გარდმოიღონ ნაძჳსძელი ლიბანით იერუსალჱმდ და აღაშენონ ზორაბაბელითურთ ქალაქი იგი.

⁴⁹და მიწერა ყოველთა მიმართ ჰურიათა, რომელნი-იგი განსრულ იყუნეს მეუფებასა მისსა და განათავისუფლნა იგინი ხარკისაგან და ჰრქუა ყოველთა მათ ძლიერთა და უფლებასა და მფლობელთა და სოფლისმპყრობელთა: ნუმცა ვინ ხარკისათჳს მიადგების კართა მათთა.

⁵⁰და ყოველი ადგილი, რაოდენიცა უპყრიეს უხარკოდ, თავისუფალმცა არს და ყოველთა იდუმელთა უკუნსცედ სოფლები და ადგილები, რომელ ეპყრა ურიათა.

⁵¹აღსაშენებელად ტაძრისა მისთჳს მისცედ სამეუფოთა წელიწადსა ოცი ტალანტი, ვიდრემდის აღაშენონ ტაძარი იგი.

⁵²და საკურთხევლისათჳს საკვერთხელთასა მისცენ ყოველთა დღეთა, ვითარცა წერილ არს შჯულსა შჳდეული და ათეული დაუბრკოლებელად შეწირვად და სხუაცა ათი ტალანტი წელიწადსა.

⁵³და ყოველნი, რომელნი აღვიდენ იერუსალჱმად, აღაშენონ ქალაქი იგი და არიანმცა თავისუფალ და უხარკო თჳთ და ნათესავნი მათნი და ყოველნი მღდელნი.

⁵⁴და უბრძანა დაწერად და მიცემად ყოველი საღვაწი და კვართები მღდელთა მათ, რომელნი აღასრულებდეს მსახურებასა მას უფლისასა.

⁵⁵და ლევიტელთა მათ დაუწერა როჭიკი მიმუნდღედმდე, ვიდრემდის აღასრულონ ტაძარი იგი უფლისა და იერუსალჱმი აღაშენონ.

⁵⁶ყოველთა, რომელნი სცვიდეს ქალაქსა მას, მიწერა მიცემად მათა სამკჳდრებელი ქუეყანისა მის და როჭიკი მათი.

⁵⁷და წარუძღუანა ყოველი იგი ჭურჭელი სამსახურებელი ტაძრისა მის, რომელი-იგი გამოიღო კჳროზ ბაბილოვნით და ყოველი, რაცა თქუა კჳროზ, დარეჰ იგი აღასრულა და მიუძღვანა ყოველი იგი სამსახურებელი უფლისა.

⁵⁸და რაჟამს გარეგამოვიდა მეფისა მისგან ზურობაბელ, აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად იერუსალჱმდ კერძო და აკურთხა უფალი მეუფე ცისა.

⁵⁹და თქვა: შენ მიერ არს სიბრძნე და შენ მიერ არს ძლიერებაჲ და შენდა შვენის დიდებაჲ და მე მონა შენი ვარ.

⁶⁰და გაკურთხებ შენ, რომელმან მე მომეც სიბრძნე და გმადლობ შენ, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

⁶¹და მოიღო წიგნები იგი და წარვიდა და მოვიდა და შევიდა ბაბილოვნად და მიუთხრნა ყოველნი ძმათა თჳსთა.

⁶²და აკურთხევდეს ღმერთსა მამათა თჳსთასა, რამეთუ მომადლა მათ ფართოება და განტევება მათთჳს,

⁶³რათა მივიდენ და აღაშენონ იერუსალჱმი და ტაძარი იგი უფლისა, რომელსა ეწოდა სახელი მისი მის ზედა. და ყვეს სიხარული დიდი ყოვლით მენოაგითურთ შჳდ დღე.