20 მაისი

სამშაბათი

 ხსნილია

ხსენება გამოჩინებისა პატიოსნისა ჯვარისა იერუსალიმს (351); ღირსთა ასურელთა მამათა - იოანე ზედაზნელისა და მოწაფეთა მისთა: აბიბოს ნეკრესელ ეპისკოპოსისა, ანტონ მარტყოფელისა, დავით გარეჯელისა, ზენონ იყალთოელისა, თადეოზ სტეფანწმინდელისა (თათა მამებელისა), ისე წილკნელი ეპისკოპოსისა, იოსებ ალავერდელ ეპისკოპოსისა, ეზდრიოს (ისიდორე) სამთავნელისა, მიქაელ ულუმბელისა, პიროს ბრეთელისა, სტეფანე ხირსელისა, შიო მღვიმელისა, ღირსისა ელია დიაკონისა (VI-VII); წმიდისა კეთილმსახურისა მეფისა ბაგრატ III-ისა, საქართველოს გამაერთიანებელისა (1014); მოწამისა აკაკი ასისთავისა (303).

სწავლება, თუ როგორ აშორებს ცოდვები სიკეთეს ადამიანებს
წმიდა ნიკოლოზ სერბი

თქვენმა ცოდვებმა მოგაკლოთ სიკეთე (იერ. 5:25)

თუ თქვენ, ხალხს, არ გაქვთ მრავალი სიკეთე, მაშინ გაქვთ მრავალი ცოდვა. თქვენი ცოდვები გაშორებთ თქვენს სიკეთეებს. თუ თქვენ, ხალხს, თქვენი თავისთვის სიკეთე გსურთ, მაშინ უარი თქვით ცოდვაზე და ...

გაგრძელება


ახალი პუბლიკაციები და წიგნები


განკითხვა სიძულვილის ნაყოფია. მას მოყვასის მიმართ სიყვარულის ნაკლებობა წარმოშობს, მაგრამ თუ გვეყვარებოდა მოყვასი, ყველაფერში მას გავამართლებდით, რადგან, როგორც პავლე მოციქული ბრძანებს: „სიყვარული ყველაფერს ფარავს“. სწორედ განკითხვა გვაიძულებს სხვისი ცოდვების დანახვას და საკუთარი თავის უცოდველად წარმოჩენას.


წმიდა მამები ერთსულოვნად აღნიშნავენ, რომ ისე სხვა არაფერი განგვაშორებს სულიწმიდას, როგორც მრისხანება. ასე რომ, არ უნდა დავიმშვიდოთ თავი იმით, რომ ჩვენ ნაკლებად ვმრისხანებთ, ვიდრე სხვები, მითუმეტეს, რომ ყოველთვის შეიძლება მოვძებნოთ ადამიანი, რომელიც ჩვენზე უარესად აკეთებს რაიმეს. ადამიანი თავს იმით ინუგეშებს, რომ, ფიცხი ხასიათის მიუხედავად, მალევე მშვიდდება.


წმიდა მამები გვასწავლიან, რომ სასოწარკვეთილებასა და მწუხარებას უნდა ვებრძოლოთ ჩვენი ძალების შესაბამისად – შრომით, ფსალმუნების კითხვითა და ლოცვით – უპირველეს ყოვლისა კი, მოთმინებით უნდა აღვიჭურვოთ.
წიგნში წარმოდგენილია წმინდა მამათა ნააზრევი, რომელიც დაეხმარება მკითხველს გააცნობიეროს თუ რამდენად საშიში და ვერაგი სენია სასოწარკვეთილება და როგორ შეიძლება, ღვთის შეწევნით, თავი დავაღწიოთ მას წმიდა მამათა სულიერი რჩევა-დარიგებებით.


წმიდა მამები განგვიმარტავენ თუ რამდენად მძიმეა შურის ვნება. „შური არის წუხილი მოყვასის კეთილდღეობის გამო“- ბრძანებს წმიდა ბასილი დიდი. სხვა ცოდვებთან შედარებით წმიდა მამები შურის ცოდვას განსაკუთრებით გამოარჩევენ, რადგან მას არ მოაქვს ადამიანისთვის არავითარი სიამოვნება, თუნდაც მოჩვენებითი, არამედ მხოლოდ ტანჯვა და მწუხარება. წმიდა მამები გვასწავლიან თუ როგორ უნდა განვერიდოთ ამ ცოდვას, რათა არ წარვწმდეთ და არ გავხდეთ ბოროტის ნების აღმსრულებელნი.


ადამიანები იმისთვის არ არიან შექმნილი, რომ იცხოვრონ მხოლოდ აქ, დედამიწაზე, ცხოველთა მსგავსად, რომლებიც სიკვდილის შემდეგ ქრებიან, არამედ იმისათვის, რომ იცხოვრონ ღმერთთან და ღმერთში, და იცხოვრონ არა ასი ან ათასი წელი, არამედ - საუკონოდ , ღმერთთან ცხოვრება კი შეუძლიათ მხოლოდ ქრისტიანებს ანუ იმათ, ვისაც ჭეშმარიტად სწამს იესო ქრისტესი. ყოველი ადამიანი, ვინც არ უნდა იყოს იგი, ნატრობს და ეძებს კეთილდღეობასა და ბედნიერებას. საკუთარი თავისათვის სიკეთის სურვილი, კეთილდღეობის ან ნეტარების ძებნა არის ადამიანის თანდაყოლილი უნარი და არ წარმოადგენს ცოდვას ან მანკიერებას.